Nicole Veuger

Brummen • 55 jr • 0611604147

Expertise / achtergrond: Sociaal domein gemeenten Samenwerken tussen organisaties
Onderwerpen: Jongeren, Kinderen & jeugd opvoeding, Gemeente,

In de media:

NORMALISEREN IN DE JEUGDHULP; DE NORMAALSTE ZAAK IN DE WERELD! Nicole Veuger 10 jun 2020 Reageer In 2019 ontvingen een op de 10 kinderen tot 23 jaar jeugdhulp en tot 18 jaar waren een op de acht jongeren, blijkt uit cijfers van het CBS. Dat is best veel en roep vragen op: hebben echt zoveel kinderen jeugdhulp nodig en waarom dan? Maar ook geluiden dat we deze kosten echt niet meer met elkaar kunnen betalen. Een oplossing daarbij is dat we meer moeten normaliseren. Maar wat verstaan we daaronder? Voor mij heeft het een aantal factoren: De verantwoordelijkheid in eerste instantie neerleggen waar het hoort: bij de ouders. Vind ik dat we de ouders maar in het sop moeten laten gaarkoken? Nee, maar daar is wel de start. Mijn eerste gedachte bij de aanvallen van de BOA’s door groepen jongeren was niet dat zij wapenstokken moeten krijgen, maar hoe zouden die ouders nu reageren als ze hun kind op tv zien? Moeten we ouders geen ondersteuning bieden. Ja natuurlijk wel, maar dat begint in het eigen netwerk en in het voorliggend veld. Daar liggen veel kansen en krachten. Mocht dit echt niet voldoende zijn, dan is er professionele ondersteuning. Maar daar moeten we niet in een reflex op teruggrijpen, omdat het beschikbaar is. Zo zijn er nogal wat aanvragen voor huiswerkbegeleiding. Is dit jeugdhulp of kan dit ook gewoon op een andere manier opgelost worden? Zelf heb ik een jongere uit mijn omgeving die dyslectisch is huiswerkbegeleiding gegeven. Daar kwam geen indicatie aan te pas, alleen een dikke dank je wel toen hij geslaagd was. Als we voldoende (gratis) aanbod creëren dan is er altijd vraag en daarmee ook steeds meer aanbod. Normaliseren is een kind ook gewoon een kind laten zijn die door fasen heen gaat. Een kind die druk is op school, heeft niet meteen ADHD. Misschien wil hij liever buiten struinen dan op een stoel zitten. Daarmee zeg ik niet dat er geen diagnoses zijn en gesteld mogen worden, maar wel dat we moeten oppassen niet te snel een etiket willen plakken. En als een kind autistisch is, richt je je dan op het kind of geef je vooral de ouders handvatten om hiermee om te gaan? Want is het kind wel altijd degene die ondersteuning nodig heeft? Ik heb bij een justitiële behandelinrichting gewerkt en ik durf toch echt te stellen dat voor een deel de ouders daar hadden moeten zitten en niet de kinderen. Als een kind heel druk is, moet je daar dan meteen ondersteuning op in zetten of kijk je goed naar het hele gezinssysteem. Misschien zijn er wel schulden in het gezin wat voor spanning zorgt tussen de ouders, waar het kind op reageert. Zou je dan niet met die schulden aan het werk gaan, waardoor de rust weer in het gezin terugkeert? We moeten af van de gedachte dat elk kind wat ondersteuning heeft ook per definitie jeugdhulp moet krijgen en een mechanisme met elkaar creëren dat we eerst naar andere oplossingen kijken. Nicole Veuger, projecten & advies
10 juni 2020, Binnenlands bestuur

Nicole Veuger

Brummen • 55 jr • 0611604147

Inloggen bij VIDM